สภาพเกาะส่วนใหญ่เป็นที่ราบ และสูงขึ้นเรื่อย ๆ บริเวณกลางเกาะ สามารถขับรถข้ามจากฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งหนึ่งในเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง ที่มอริเชียสไม่ค่อยมีตึกสูงให้เห็น ถนนไม่กว้างเหมือนบ้านเรา บางที่ก็เป็นระเบียบเรียบร้อยดูดีมาก แต่บางที่ก็ชุลมุนพอ ๆ กับสีลมหรือสุขุมวิท

ผู้คนที่นี่เป็นอินเดียเสียมาก มีคนจีนอยู่บ้างเล็กน้อย ตอนเดินตลาดเจออยู่สองสามร้าน พอรู้ว่าเพื่อนร่วมงานเราพูดจีนได้ ก็คุยกับเราใหญ่ หารู้ไม่ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพูดจีนไม่เป็นสักคำ แต่คนที่นี่พูดภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสปนกันเป็นว่าเล่น ถ้าใครอยากฝึกทั้งสองภาษาพร้อม ๆ กัน แนะนำให้บินมาที่นี่เลย รับรองไม่ผิดหวัง ค่าครองชีพก็ไม่แพงด้วย ขาดก็แค่บรรยากาศแบบหอไอเฟิลเท่านั้นเอง

อาหารที่เกาะมอริเชียสออกไปทางอินเดียเป็นหลัก ไม่กินข้าวหอมมะลิ กินแต่ข้าวบาสมาติเม็ดยาว ๆ จืด ๆ กับแกงรสชาติเข้มข้น ถ้าใครชื่นชอบอาหารอินเดีย คงจะถูกใจไม่น้อย

วันแรกที่ไปเดินตลาดสำรวจสินค้า นึกว่าเดินอยู่แถวพาหุรัดกับท่าราชรวมกัน เพราะมีทั้งผ้าทั้งปลาและผลไม้ก่ายกองเต็มไปหมด เสียงผู้คนอึกทึกพลุกพล่าน เล่นเอาเวียนหัวไปหมด

ตกเย็นแวะไปกินข้าวริมทะเล เพื่อความปลอดภัยเลยสั่งไก่ย่าง ก็ได้ไก่ย่างแห้ง ๆ มากิน 1 น่อง รสชาติพอใช้ได้ แต่ไอศครีมที่นี่อร่อยดีนัก โดยเฉพาะรสวานิลลา

ก่อนค่ำยังได้ไปเดินดูเต่ายักษ์ที่แต่ละตัวหนักเป็นร้อยกิโล อยู่รวมกันหลายสิบตัว มองไกล ๆ นึกว่าโขดหินเดินได้

ช่วงค่ำ เข้าไปเดินในเมือง เจอผู้ชายคนนี้ ท่าทางเอาจริงเอาจังกับการทำงาน เลยอยากให้ลองทายกันว่า ชายคนนี้กำลังทำอะไรอยู่