วันที่ 27-30 ที่ผ่านมา อาจารย์ต้นไปบรรยายเรื่องสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์กับการท่องเที่ยวในประเทศฝรั่งเศสและไทยที่มหาวิทยาลัยศึกษาศาสตร์โฮจิมินห์วิลล์มา ปรากฎว่าหัวข้อบรรยายได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก อ. ต้น ได้พูดคุยกับคณะบดีและเพื่อนครูอีกหลายคนที่สอนภาษาฝรั่งเศสและการท่องเที่ยว ได้แลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ และได้เที่ยว ได้สัมผัสชีวิตความเป็นอยู่ของชาวเวียตนาม แต่ที่น่ากลัวที่สุดในเวียตนามคือการข้ามถนน เพราะเต็มไปด้วยมอเตอร์ไซนับแสน ๆ คัน วิ่งกันสับสนวุ่นวายไปหมด การข้ามถนนได้สำเร็จจึงเป็นความภูมิใจอย่างที่สุดของอาจารย์จากเมืองไทยหลาย ๆ คน
บรรยากาศการบรรยายให้กับเพื่อนอาจารย์และนักศึกษาชาวเวียตนาม
ถ่ายรูปร่วมกับนักศึกษาและอาจารย์ชาวเวียตนามที่มารับที่หน้ามหาวิทยาลัย
ท่านคณะบดี Ngoc Huyen กล่าวต้อนรับและเปิดงาน
นักศึกษาจากเมืองไทยรายงานเรื่อง ประเพณีสงกรานต์ในเมืองไทยเป็นภาษาฝรั่งเศส
อาจารย์ปิยจิตรจากมหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษมบรรยายเรื่อง le francais transdisciplinaire
หลังจากเสร็จงานบรรยาย คณะบดีได้เชิญพวกเราไปกินอาหารบุฟเฟต์ที่ภัตตาคารแห่งหนึ่ง มีอาหารให้เราเลือกกินกันเต็มที่ อร่อย ๆ ทั้งนั้น อาจารย์ต้นได้พูดคุยกับคณะบดีอยู่เป็นเวลาหลายชั่วโมง พบว่าท่านเป็นคนที่ใช้ภาษาฝรั่งเศสได้ดีมาก ๆ มีความละเอียดอ่อนในการพูด เป็นผู้ใหญ่ที่มีปรัชญาในการทำงานและทุ่มเทให้กับการศึกษาเป็นอย่างมาก
วันรุ่งขึ้นอาจารย์ Kim Oanh ได้พาไปเที่ยวทะเล และไปดูเทศกาลว่าวนานาชาติ สนุกแต่ว่าร้อนสุด ๆ
เขาว่าว่าวตัวนี้มาจากประเทศไทย แต่ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ขึ้นเพราะลมไม่แรงพอ มันก็เลยนอนแอ้งแม้งกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างที่เห็น ชะตากรรมเดียวกับประเทศไทยเราเลย
วันก่อนกลับไทย ได้เรียนเชิญคณะบดีไปทานอาหารกลางวัน ท่านมอบของขวัญให้เป็นหินเขียนคติพจน์ภาษาเวียตนาม โดยท่านแปลเป็นภาษาฝรั่งเศสให้ว่า
Remercions la vie à chaque lever du jour en nous disant: voilà un jour de plus pour la chérir!
จงขอบคุณชีวิตในทุก ๆ เช้าวันใหม่ ด้วยการบอกกับตนเองว่า นี่คืออีกวันที่เราต้องถนอมไว้
เป็นการสิ้นสุดการเดินทางไปบรรยายที่เวียตนามครั้งแรกในชีวิตที่แสนอบอุ่นและประทับใจจริง ๆ
