บทที่ 6 พบกันอีกครั้ง

 

หลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน สมมติมีโอกาสได้เจอฝรั่งคนเดิม จะเข้าไปทักเขาอย่างไรดีล่ะ

 

เริ่มง่าย ๆ จะ Good Morning, Harry หรือจะ Good อะไรก็ได้ตามแต่เวลาที่เราเจอเขา หรือจะ Hi! Harry หรือ Hello! Harry ก็ได้ แล้วก็รีบต่อว่า

Glad (nice) to see you again. ดีใจจริงที่ได้เจอคุณอีก ถ้าเราเว้นวรรคให้เขาตอบ เขาก็จะตอบง่าย ๆ ว่า

Me too. ฉันก็ดีใจเหมือนกันที่ได้เจอ หรือเขาอาจมาแบบยาว ๆ ก็ได้ เช่น

Hi! Tony. Glad (nice) to see you, too! ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ ชิงถามก่อนเลยว่า

How are you? สบายดีไหม เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์จะตอบว่า

Fine. Thank you.สบายดี แล้วถ้าเป็นฝรั่งน่ารัก เขาก็จะถามเราว่า

And you? เราก็ก็อปปี้คำตอบเขานั่นแหละว่า

Fine. Thank you.

 

ลองเอามารวมกันหน่อย

 

-          Hi! Harry. Nice to see you again. {ไฮ แฮหรี่ ไนซ์ทุซียูอะเกน}

-          Hi! Tony. Nice to see you, too! {ไฮ โทหนี่ ไนซ์ทุซียูทู่}

-          How are you? {ฮาวอ้าร์ยู}

-          Fine. Thank you. And you? {ฟายน์ แธงกิ่ว แอ่นยิ้ว}

-          Fine. Thank you. {ฟายน์ แธงกิ่ว}

 

คำถามว่าสบายดีไหมมีหลายแบบ แต่แบบที่ทำให้หน้าแตกบ่อยสุดคือ

How are you doing?

หลายคนพอได้ยินนึกว่าถามว่า “ทำอะไรอยู่” ก็จะตอบเปรี้ยงไปว่า

I’m working บ้าง I’m eating บ้าง สุดแล้วแต่ว่ากำลังทำอะไรอยู่ในตอนนั้น รับรองฝรั่งงงตาย

 

แล้วถ้าเกิดเขาจำเราไม่ได้ล่ะ ทำอย่างไรดี

 

เวลาฝรั่งจำเราไม่ได้ เขามักจะถามว่า

Sorry? Have we met somewhere before? อะไรนะครับ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือ สังเกตว่าใช้ Sorry ได้เวลาเราไม่แน่ใจและต้องการขอโทษไปในตัว แต่เราไม่ต้องไปรำลึกว่าเจอกันที่ไหนหรอก บอกชื่อเราไปเลย เดี๋ยวเขาก็นึกออกเอง

I’m Tony. Do you remember me? ฉันโทนี่ไง จำได้หรือเปล่า แค่นี้เขาก็นึกออก แล้วเขาก็จะขอโทษตามมารยาท

Oh! Yes, Tony. I’m sorry. อย่ารอช้า เขาขอโทษแล้วต้องรีบตอบไม่เป็นไร

Never mind.เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราไม่ยกโทษให้

 

บทสนทนาก็จะเปลี่ยนไปเล็กน้อย

 

-          Hi! Harry. Nice to see you again. {ไฮ แฮหรี่ ไนซ์ทุซียูอะเกน}

-          Sorry? Have we met somewhere before? {ส่อหรี แฮฟวีเม็ตซัมแวร์บิฟ๊อร์}

-          I’m Tony. Do you remember me? {อัมโทหนี่ ดูยูรีเมมเบอร์หมี} ขึ้นเสียงสูงแบบ “หมี”

-          Oh! Yes, Tony. I’m sorry. {โอ้ เยส โทหนี่ อัมซ้อหรี่}

-          Never mind! {เน๊ฟเวอะมายด์}

-          Nice to see you, too! {ไนซ์ทุซียูทู่} ออกเสียงสูงเน้นแบบ “ทู่”

-          How are you? {ฮาวอ้าร์ยู}

-          Fine. Thank you. And you? {ฟายน์ แธงกิ่ว แอ่นยิ้ว}

-          Fine. Thank you. {ฟายน์ แธงกิ่ว} สังเกตนะ ว่า “กิ่ว” ไม่ “กิ้ว” อยากให้เลิก “กิ้ว” กันเสียที

 

แล้วถ้าเขาเป็นคนทักเราก่อน แต่ดันจำชื่อเราผิด

 

-          Hi! Tommy! Nice to meet you again.

 

มามุขนี้อย่าเพิ่งแย้งไปว่าเราไม่ใช่ชื่อ ทอมมี่ แต่ให้ทักทายเขากลับก่อน ว่า

Hi! Harry! Nice to meet you, too! แล้วจะไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบสักนิดก็ไม่เป็นไร พอได้โอกาสให้พูดว่า

But my name is not Tommy. It’s Tony. แต่ชื่อผมไม่ใช่ทอมมี่ โทนี่ต่างหาก เน้นคำว่า “โทหนี่” ให้เขาฟังชัด ๆ ฝรั่งก็มักจะตอบว่า

 Oh! Sorry! Tony. อย่าลืม Yes สักนิดให้ฝรั่งมั่นใจว่าจำชื่อเราถูกแล้ว ถ้าเราเป็นฝ่ายเรียกชื่อเขาผิด บทสนทนาก็จะออกมาคล้าย ๆ กัน

 

-          Hi! Tommy! Nice to meet you again.

-          Hi! Harry. Nice to meet you, too! {ไฮ แฮหรี่ ไนซ์ทุซียูทู่}

-          How are you? {ฮาวอ้าร์ยู}

-          Fine. Thank you. And you? {ฟายน์ แธงกิ่ว แอ่นยิ้ว}

-          Fine. Thank you. {ฟายน์ แธงกิ่ว}

-          But my name is not Tommy. It’s Tony. {บัต มายเนมอิสนอททอมหมี่ อิสโทหนี่}

-          Oh! Sorry! Tony. {โอ้ ซ้อหรี่ โทหนี่}

-          Yes. {เยส}

 

แค่นี้ก็คุยกันต่อได้ จะได้ไม่ต้องสะดุ้งเวลาโดนเรียกชื่อผิด