บทที่ 5 ทำความรู้จัก (จบ)

 

มีน้องถามต่อว่า ถ้าคนที่เราเข้าไปคุยด้วย ไม่ได้มาทำงาน ไม่ได้มาเรียน แต่เป็นนักท่องเที่ยว เราจะคุยอะไรกับเขาได้บ้าง

 

ยิ่งเป็นนักท่องเที่ยว Tourist {เท้อริสท์} ยิ่งเข้าไปคุยด้วยง่ายใหญ่ เพราะนักท่องเที่ยวมักอยากรู้จักและพูดคุยกับคนท้องถิ่นอยู่แล้ว เราก็เริ่มจากการทักทายเหมือนที่สอนมาในบทก่อน ๆ

 

-          Good morning. I’m Apichart. And you? {กึดมอร์นิง อัมอภิชาต แอนยู้}

-          Pardon? What’s your name? {พาร์ดั๊น วอทส์ยัวร์เนม}

-          My name is A-pi-chart. A-P-I-C-H-A-R-T, Apichart.

-          A-pi…What????

-          My English nickname is Tony. {มายอิงลิชนิคเนมอีส โทหนี่}

-          Ahhh! Tony! Hi. I’m Harry. Glad to know you. {อ้าาา โทหนี่ ไฮ อัมแฮหรี่ แกลดทุโนวยู}

-          Glad to know you, too. Are you working here? Or you are a student? {แกลดทุโนวยูทู อาร์ยูเวิร์กกิงเฮี๊ยร์ ออร์ยูอาร์ เอ สทิวดึนท์}

-          I’m a tourist. {อัม เอ เท้อริสท์}

 

ถึงตรงนี้เราอาจจะทวนคำพูดของเขาเพื่อแสดงให้เขารู้ว่าเราเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด เช่น Oh! You are a tourist. หรือสั้น ๆ ง่าย ๆ Oh! You are travelling. (คุณกำลังเดินทางท่องเที่ยว) ก็พอ จากนั้นเราก็ถามต่อได้ว่าเขามาจากไหน

 

-          Where are you from? {แวร์อาร์ยูฟร่อม}

-          I’m from England. {อัมฟรอมอิ๊งหลั่น}

-          Your country is beautiful. I’ve seen it on TV. {ยัวร์คันทรี่อิสบิ้วทิฟุล อัฟซีนอิทออนทีหวี่}

-          Thank you. Thailand is beautiful, too. {แธงกิ่ว ไท้หลั่นอิสบิ้วทิฟุล ทู่}

-          Yes, but it’s hot! Very HOT! {เยส บัทอิสฮอท เฝหรี่ ฮอท}

-          Oh, yeahhh!!! {โอ้ เย...}

 

ทีนี้ เราก็คงอยากรู้แล้วละสิ ว่าเขาไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างในเมืองไทย ถามไปเลยง่าย ๆ ว่า Where did you go in Thailand? ทีนี้เขาก็จะตอบมาว่า I went to Chiengmai, Phuket and Samui. อย่างนี้เป็นต้น แล้วคำถามคลาสสิคก็ตามมาแน่นอน เพราะคนไทยชอบถามต่อว่า ชอบเมืองโน้นเมืองนี้ ที่นั่นที่นี่ไหม จะถามยังไงดีล่ะ Do you like Chiengmai? ไง จำให้แม่น แล้วก็เปลี่ยนชื่อเมืองข้างหลัง หรือเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็ยังได้ เช่น Do you like Thai food, Thai girls หรือ Thai boys? ที่สำคัญ คำถามที่ขึ้นต้นด้วยกริยาช่วยอย่าง Do, does หรือ did เสียงท้ายประโยคต้องขึ้นสูง เพื่อให้รู้ว่าเป็นคำถาม

 

-          Do you like Chiengmai? {ดูยูไลค์เชียงมั๊ย} ออกเสียงเหมือน “เอามั๊ย”

-          Do you like Thai food? {ดูยูไลค์ไทฟึด} ออกเสียงเหมือน “ฟึดฟัด” แต่ยาวกว่าหน่อย

 

ส่วนใหญ่ฝรั่งจะตอบ Yes, I like it. หรือ Yes, sure.เพื่อเอาใจเจ้าบ้านเสมอ ชอบจริงหรือเปล่าไม่รู้ แต่ช่างเหอะ คุยกับฝรั่งได้ก็ดีแล้ว

 

ลองเอามารวมกันหน่อย แต่ประโยคแนะนำตัวคงไม่ต้องกล่าวซ้ำแล้ว

 

-          I’m a tourist. {อัม เอ เท้อริสท์}

-          Oh! You are a tourist. {โอ้ ยูอาร์เอเท้อริสท์} Where are you from? {แวร์อาร์ยูฟร่อม}

-          I’m from England. {อัมฟรอมอิ๊งหลั่น}

-          Your country is beautiful. I’ve seen it on TV. {ยัวร์คันทรี่อิสบิ้วทิฟุล อัฟซีนอิทออนทีหวี่}

-          Thank you. Thailand is beautiful, too. {แธงกิ่ว ไท้หลั่นอิสบิ้วทิฟุล ทู่}

-          Yes, but it’s hot! Very HOT! {เยส บัทอิสฮอท เฝหรี่ ฮอท}

-          Oh, yeahhh!!! {โอ้ เย...}

-          Where did you go in Thailand? {แวร์ดิดยูโกอินไท้หลั่น}

-          I went to Chiengmai, Pattaya and Phuket. {ไอเว้นทุเชียงมั๊ย พัททะหย๋า แอนท์ พูเก็ต} (ตรงนี้ให้ข้อสังเกตไว้นิดหนึ่งว่า เวลาฝรั่งพูดยังไม่จบประโยค จะไม่ค่อยลงเสียงต่ำ สังเกตจาก เชียงมั๊ยและพัททะหย๋า แล้วพอถึงเสียงสุดท้ายค่อยลงเสียงต่ำ “พูเก็ต” เพื่อบอกคนฟังว่าจบประโยคแล้วนะ แล้วเดี๋ยวจะขึ้นประโยคใหม่)

-          Do you like Chiengmai? {ดูยูไลค์เชียงมั๊ย}

-          Yes, sure! {เยส ชั่วร์} ออกเสียงเหมือน ชั่ว

 

แต่เวลาร่ำลา โอกาสที่จะเจอกันอีกคงเป็นไปได้ยาก แทนที่จะใช้ Hope to see you again. ก็เปลี่ยนมาอวยพรเขาแทน เช่น Have a nice trip. หรือจะให้หรูขึ้นมาอีกหน่อยก็บอกว่า Enjoy your stay in Thailand. ก็ได้

 

-          Well, I’ve got to go. Glad to meet you. Enjoy your stay in Thailand. {เวล อัฟก็อตทุโก แกลดทุมีททิว เอ็นจอยยัวร์สเตอินไท้หลั่น}

-          Thank you. Goodbye. {แธงกิ่ว กึดบาย}

 

เป็นอันจบภาคปฏิบัติภาคแรก