เป็นเครื่องทางคณิตศาสตร์สำหรับทำนายพฤติกรรมของอนุภาคขนาดจิ๋ว หรืออย่างน้อยก็เป็นเครื่องมือวัดที่เราใช้ในการสำรวจพฤติกรรมเหล่านั้น และในความสามารถนั้น มันน่าทึ่งมาก ประสบความสำเร็จ: ในแง่ของพลังและความแม่นยำ หัวและไหล่อยู่เหนือทฤษฎีใดๆ ที่เราเคยมีมา ในทางคณิตศาสตร์ ทฤษฎีนี้เป็นที่เข้าใจกันดี เรารู้ว่าชิ้นส่วนของมันคืออะไร ประกอบเข้าด้วยกันอย่างไร และทำไม ในแง่เชิงกล (กล่าวคือ ในแง่ที่สามารถตอบได้โดยการอธิบายถึงการเจียรภายในของเฟืองกับเฟือง) สิ่งทั้งหมดจะทำงานตามวิธีที่มันทำ วิธีที่ข้อมูลที่ป้อนเข้าที่ปลายด้านหนึ่งถูกแปลงเป็นสิ่งที่ออกมาอีกด้านหนึ่ง อย่างไรก็ตาม คำถามที่ว่ามันอธิบายโลกแบบใดนั้นยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ มีข้อตกลงน้อยมากก็เหมือนกับกลศาสตร์ควอนตัม ทฤษฎีนี้ตีความเพียงเล็กน้อย อธิบายชุดของข้อเท็จจริงเกี่ยวกับวิธีที่โลกจุลทรรศน์ปะทะกับโลกมหึมา ผลกระทบต่อเครื่องมือวัดของเราอย่างไร โดยอธิบายเป็นภาษาในชีวิตประจำวันหรือภาษาของ กลศาสตร์ คลาสสิก ความไม่ลงรอยกันมุ่งเน้นไปที่คำถามที่ว่าโลกขนาดเล็กซึ่งส่งผลกระทบต่อเครื่องมือของเราในลักษณะที่กำหนดนั้นคืออะไร หรือแม้กระทั่งอาจเป็นได้ เช่นแท้จริงแล้ว ; หรือเครื่องมือเหล่านั้นสามารถสร้างขึ้นเองจากชิ้นส่วนขนาดจิ๋วตามที่ทฤษฎีอธิบายได้อย่างไร