เป็นเวลาหลายทศวรรษมาแล้วที่นักวิชาการเกี่ยวกับเรื่องเพศของมนุษย์ได้สันนิษฐานกันเกือบเป็นเสียงเดียวกันว่าผู้หญิงสูญเสียการเป็นสัดตามวิวัฒนาการ ซึ่งเป็นระยะของความเป็นเพศหญิงที่เกิดขึ้นในช่วงใกล้การตกไข่และแตกต่างจากระยะอื่นๆ ของวัฏจักรรังไข่ในแง่ของแรงกระตุ้นทางเพศและความดึงดูดใจทางเพศหญิง ในความเป็นจริง เราโต้แย้งว่าข้อสันนิษฐานที่มีมาอย่างยาวนานนี้ผิด ระยะเป็นสัด เราทบทวนหลักฐานที่แสดงว่าเพศวิถีระยะเจริญพันธุ์ของผู้หญิงแตกต่างจากเพศวิถีระยะมีบุตรของสตรีในหลากหลายวิธี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเจริญพันธุ์ในวัฏจักร ผู้หญิงมักถูกดึงดูดทางเพศเป็นพิเศษจากลักษณะต่างๆ ที่น่าจะเป็น (หรือตามบรรพบุรุษ) ป็นตัวบ่งชี้คุณภาพทางพันธุกรรม เนื่องจากเพศระยะเจริญพันธุ์ของผู้หญิงมีส่วนร่วมกับเพศระยะเจริญพันธุ์ของเพศเมียระยะเจริญพันธุ์อื่น ๆ