ที่จริงไม่ว่าเราเรียนภาษาใดก็ตาม เราต้องเรียนถึงวัฒนธรรม ความคิด ชีวิตความเป็นอยู่ของเขา เพื่อที่เราจะได้เข้าใจคนที่ใช้ภาษานั้น ๆ อย่างลึกซึ้ง และจะส่งผลถึงการใช้ภาษาอย่างมีประสิทธิภาพของเรา เราเรียนภาษาเขา เราไม่อยากรู้หรือครับ ว่าเขากินอยู่อย่างไร ใช้ชีวิตอย่างไร มีอะไรน่าดูบ้างที่บ้านเขา ภาษาอังกฤษที่ไม่มีมีเรื่องวัฒนธรรมเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะเราไม่ได้มองว่าเราเรียนภาษาอังกฤษเพื่อไปพูดกับคนอังกฤษเท่านั้นไงครับ เรามองว่ามันเป็นภาษาสากลที่ทั่วโลกใช้ ไม่เฉพาะเจาะจงว่าจะต้องเอาไปพูดกับคนอังกฤษหรือคนอเมริกา อาจารย์ว่า การที่ภาษาฝรั่งเศสเรารักษาความสำคัญของวัฒนธรรมไว้ เป็นแนวทางที่ดีครับ คนต่างชาติที่เรียนภาษาไทย เขาก็ต้องเรียนครับว่าคนไทยกินข้าวอย่างไร ไปวัดวันไหน มีสถานที่ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมสำคัญอะไรบ้าง มันน่าภูมิใจออกครับที่เขาให้ความสำคัญ แหม ทีดาราเกาหลีที่เราชอบเรายังอยากรู้เลยครับว่าเขากินอย่างไร กินอะไร แต่งตัวอย่างไร มันก็ไม่ต่างกันหรอกครับ เพียงแต่ประเทศฝรั่งเศสเขาไม่ขายดาราครับ ขายความเป็นวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์มากกว่า 

ปารีสก็สวยดีครับ แต่ฝรั่งเศส ไม่ได้มีแค่ปารีสนะครับ ยังมีมาร์เซย์ มีเมืองตูร์ เมืองสตราสบูร์ก เมืองลีล ลียง แล้วก็อื่น ๆ อีกมากที่สวยแตกต่างจากปารีส เรื่องชอบหรือไม่ชอบเป็นความรู้สึกส่วนตัวครับ เพียงแต่ว่าบางเรื่องเราต้องรู้ เพื่อที่จะได้เข้าใจเจ้าของภาษา เหมือนที่เราไม่ชอบหอยทาก แต่ก็ต้องรู้ว่าคนฝรั่งเศสเขากินกัน แล้วเรื่องศิลปะศิลปินนั่น คิดหรือครับว่าคนที่เรียนภาษาฝรั่งเศสแล้วจะวาดรูปเก่ง เปล่าเลย ที่อาจารย์เห็นบางคนวาดช้างยังไม่เป็นตัวเลย นึกว่าคางคกมีหูซะอีก