ความร้อนจากแรงเสียดทานของผิวรอยเลื่อน และการแตกของหิน จึงทำให้เกิดแผ่นดินไหว กระบวนการนี้ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นของความเครียดและความเครียดที่คั่นด้วยความล้มเหลวของแผ่นดินไหวอย่างกะทันหันเป็นครั้งคราวนี้เรียกว่าทฤษฎีการดีดกลับแบบยืดหยุ่น. ประมาณว่ามีเพียงร้อยละ 10 หรือน้อยกว่าของพลังงานทั้งหมดของแผ่นดินไหวที่แผ่ออกมาเป็นพลังงานคลื่นไหวสะเทือน พลังงานส่วนใหญ่ของแผ่นดินไหวถูกใช้เพื่อกระตุ้น การ แตกหัก ของ แผ่นดินไหว หรือถูกแปลงเป็นความร้อนที่เกิดจากแรงเสียดทาน ดังนั้น แผ่นดินไหวจึงลด พลังงานศักย์ยืดหยุ่นที่มีอยู่ของโลกลงและทำให้อุณหภูมิของโลกสูงขึ้น แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการไหลของความร้อนที่เป็นสื่อกระแสไฟฟ้าและพาความร้อนออกจากส่วนลึกภายในของโลก รอยเลื่อนมีสามประเภทหลักๆ ซึ่งทั้งหมดอาจทำให้เกิดแผ่นดินไหวในแผ่นเปลือกโลก ได้ : แบบปกติ แบบย้อนกลับ (แบบแรงขับ) และแบบสไตรค์-ลื่น รอยเลื่อนแบบปกติและแบบย้อนกลับเป็นตัวอย่างของการเลื่อนหลุด ซึ่งการเคลื่อนตัวตามแนวรอยเลื่อนจะเป็นไปในทิศทางของการจุ่มและการเคลื่อนที่บนรอยเลื่อนเกี่ยวข้องกับส่วนประกอบในแนวดิ่ง แผ่นดินไหวหลายๆ สิ่งนี้เรียกว่าใบเฉียง ส่วนบนสุดที่เปราะบางของเปลือกโลกและแผ่นเปลือกโลกที่เย็นตัวลงที่ชั้นเนื้อโลกร้อน เป็นส่วนเดียวของโลกที่สามารถกักเก็บพลังงานยืดหยุ่นและปลดปล่อยออกมาในลักษณะรอยเลื่อนแตก หินที่ร้อนกว่า 300 °C (572 °F) ไหลเพื่อตอบสนองต่อความเครียด ไม่แตกร้าวเมื่อเกิดแผ่นดินไหว