ตัวอย่างของคลื่นสึนามิที่มีต้นกำเนิดจากตำแหน่งที่ห่างไกลจากขอบเขตที่บรรจบกัน ได้แก่Storeggaเมื่อประมาณ 8,000 ปีก่อนGrand Banksในปี 1929 และPapua New Guineaในปี 1998 (Tappin, 2001) สึนามิที่แกรนด์แบงก์สและปาปัวนิวกินีเกิดจากแผ่นดินไหวซึ่งทำให้ตะกอนไม่เสถียร ทำให้เกิดการไหลลงสู่มหาสมุทรและก่อให้เกิดสึนามิ พวกมันสลายไปก่อนที่จะเดินทางข้ามมหาสมุทร ไม่ทราบสาเหตุของความล้มเหลวของตะกอน Storegga ความเป็นไปได้รวมถึงการบรรทุกตะกอนมากเกินไป แผ่นดินไหว หรือการปล่อยก๊าซไฮเดรต (มีเทน ฯลฯ) แผ่นดินไหวในวัลดิเวีย พ.ศ. 2503 ( M w 9.5) แผ่นดินไหวในอะแลสกา พ.ศ. 2507 ( M w 9.2) พ.ศ. 2547 แผ่นดินไหวในมหาสมุทรอินเดีย ( M w 9.2) และแผ่นดินไหวในโทโฮะกุ พ.ศ. 2554 ( M w 9.0) เป็นตัวอย่างล่าสุดของแผ่นดินไหวรุนแรงขนาดใหญ่ที่ก่อให้เกิดคลื่น สึนามิ (เป็นที่รู้จัก เป็นเทเลสึนามิ ) ที่สามารถข้ามมหาสมุทรได้ทั้งหมด แผ่นดินไหว ขนาดเล็กกว่า ( M w 4.2) ในญี่ปุ่นสามารถก่อให้เกิดสึนามิ (เรียกว่าสึนามิในระดับท้องถิ่นและระดับภูมิภาค) ที่สามารถทำลายล้างแนวชายฝั่งที่ทอดยาว แต่สามารถทำได้ในเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น