การเดินทางเริ่มต้นเมื่อประมาณ 60 ถึง 70,000 ปีที่แล้วในแอฟริกา ที่ซึ่งมนุษย์สมัยใหม่มีวิวัฒนาการมากกว่า 150,000 ปีที่แล้ว และที่ซึ่งความหลากหลายของมนุษย์ยังคงสูงที่สุดในบรรดาทวีปทั้งในแง่ของความผันแปรทางพันธุกรรมและภาษา จากที่นั่น มนุษย์ตั้งถิ่นฐานในยุโรปและเอเชียใต้และไปถึงโอเชียเนีย ทวีปอเมริกา (นอกเหนือจากหมู่เกาะในมหาสมุทรอันห่างไกล) ถูกตั้งรกรากเป็นที่สุดท้าย แนวทางและขอบเขตของการย้ายถิ่นครั้งแรกเหล่านี้ยังคงปรากฏชัดในองค์ประกอบทางพันธุกรรมของมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน แต่การอพยพในภายหลังและการปฏิบัติทางวัฒนธรรมที่ผู้คนนำติดตัวไปด้วย ประวัติศาสตร์โลก โดยเฉพาะการทำฟาร์ม ได้ทิ้งมรดกของพวกเขาไว้เช่นกัน มรดกนั้นดูคล้ายคลึงกันอย่างน่าทึ่งในทุกที่ที่การทำฟาร์มกระจายไป ทั้งในยุโรป แอฟริกา และเอเชียตะวันออก การคัดเลือกโดยธรรมชาติยังทิ้งร่องรอยไว้ การทบทวนโดย Jonathan Pritchard แห่งมหาวิทยาลัยชิคาโก พิจารณาหลักฐานเกี่ยวกับพื้นฐานทางพันธุกรรมของการปรับตัวของมนุษย์ และขอบเขตของความแตกต่างระหว่างประชากรมนุษย์ในลักษณะต่างๆ เช่น ความทนทานต่อแลคโตส ที่ได้รับการคัดเลือกในช่วงวิวัฒนาการ