ฺBonjour หนูได้อ่านบทความที่อาจารย์เขียนเกี่ยวกับการเรียนภาษาฝรั่งเศสแล้วนะค่ะ อ่านแล้วก็รู้สึกไม่ต่างกับความรู้สึกของตัวเองเลยที่ว่า ยุคหลังห้องเรียนภาษาฝรั่งเศสเป็นห้องเรียนสำหรับคนที่ไม่รู้จะเรียนอะไร จึงมาเลือกเรียนทางนี้ แต่ก็มีไม่กี่คนหรอกค่ะ ที่รักจะเรียนวิชานี้จริงๆอย่างเอาจริงเอาจัง ตอนที่หนูเป็นนักเรียนมัธยมก็เรียนมีเพื่อนอีก สามสิบสองคนที่เรียนภาษาฝรั่งเศสด้วยกัน แต่สุดท้ายก็มีแค่หนูคนเดียวเท่านั้นที่สานวิชานี้ต่อในมหาวิทยาลัย และก็จริงๆค่ะที่อาจารย์บอกว่า ถ้าอยากจะประสบความสำเร็จในการเรียนภาษาฝรั่งเศสต้องมีความอดทน เพราะไวยากรณ์ ยุ่งยาก ซับซ้อน และ ละเอียดมาก แต่หนูว่าเรามามาเทียบกับภาษาอังกฤษไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเราเรียนกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ภาษาฝรั่งเศสแต่ช่วงมัธยมปลายเอง สมัยที่ดิฉันเรียนภาษาฝรั่งเศสที่ฝรั่งเศส ต้องใช้เวลาถึงครึ่งปีกว่าจะพูดคล่อง ตลอดเวลาครึ่ง ปีนั้นหนูไม่ได้เจอคนไทยเลยไม่ฟังเพลงไทยไม่ได้พูดภาษาไทยด้วย ยกเว้นแค่คุยกับทางบ้าน หนูฟังวิทยุภาษาฝรั่งเศสตลอดเวลาเลย เข้าใจไม่เข้าใจก็ยังฟังค่ะเพราะให้มันเข้าสมองบ้างก็ยังดี เพราะอยากให้ภาษาเป็นเร็ว จริงๆหนูก็รู้คำคัพท์เข้าใจไวยากรณ์นะคะ แต่เวลาต้องพูดจริงๆทำให้เราไม่มีความคล่องเพราะอยู่เมืองไทยเราไม่มีโอกาศได้พูดเลย ส่วนภาษาอังกฤษหนูใช้เวลาแค่เดือนเดียวก็พูดได้คล่องแล้วค่ะ ทั้งๆที่หนึ่งเดือนนั้นก็เจอคนไทย ฟังเพลงไทยทุกวัน แต่ผลลัพย์กลับดีกว่าทั้งๆที่หนูไม่ได้เอาจริงเหมือนเรียนภาษาฝรั่งเศสเลย ซึ่งหนูถึงได้เข้าใจและเห็นด้วยกับสิ่งที่อาจารย์ได้เขียนไว้เลยค่ะ ตอนที่หนูเรียนมัธยมนะคะ หนูจำได้ว่าเคยท่อง verbe faire ของ imparfait พอจำได้ ผ่านไปอีก หนึ่งสัปดาห์หนูก็ลืม ค่ะ แต่พอมาอยู่ที่ฝรั่งเศสหนูไม่เคยท่องเลย แต่พูดบ่อยๆ ใช้ทุกวัน มันได้ของมันเองโดยอัตโนมัติเลยค่ะ คือหนูมองว่าการจะเรียนภาษาฝรั่งเศสให้ดีต้องมีความตั้งใจและอดทนจริงๆค่ะ