จากนั้น ทีมงานได้ปรับเปลี่ยนลักษณะทางกายภาพของดอกไม้ในแต่ละเต็นท์เพื่อทดสอบว่าลักษณะใดมีผลกระทบต่อสุขภาพผึ้งมากที่สุด เพื่อทดสอบความยาวของกลีบดอก Van Wyk และทีมของเธอใช้กรรไกรขนาดเล็กเล็มดอกไม้กว่า 105,000 ดอก เพื่อทดสอบว่าการวางแนวของดอกไม้บนต้นไม้มีผลหรือไม่ นักวิจัยจัดดอกไม้บางดอกเป็นรูปแบบคล้ายไม้กางเขน และบางดอกมีรูปทรงเป็นเส้นตรงมากขึ้น พวกเขายังได้ทดสอบว่าปริมาณและการกระจายของน้ำหวานมีบทบาทต่อสุขภาพของผึ้งหรือไม่ ทีมงานทำสิ่งนี้โดยการใส่ปิเปตต์ขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยน้ำหวานลงในดอกไม้กว่า 6,500 ดอก ฉีดสารที่มีรสหวานมากขึ้นเพื่อดูว่าปริมาณน้ำหวานต่อ ดอกไม้ มีบทบาทหรือไม่ และพวกเขาก็ฉีดน้ำน้ำตาลให้กับพืชทั้งกลุ่ม เพื่อทดสอบว่าการกระจายของน้ำหวานส่งผลต่อสุขภาพของผึ้งหรือไม่ ในที่สุด ทีมงานได้ทดสอบการปลูกพืชดอกที่ปลูกเป็นพวงแน่นๆ เพื่อติดตามว่ามูลของผึ้งตัวใดตกที่ใด Van Wyk และเพื่อนร่วมงานของเธอป้อนสีเรืองแสงของผึ้ง พวกเขาใช้แสงสีดำเพื่อระบุตำแหน่งอุจจาระเรืองแสงเพื่อทำความเข้าใจว่าเชื้อโรคถูกสะสมไว้ที่ไหน หลังจากทั้งหมดนี้ ทีมงานพบว่าการแพร่กระจายของเชื้อโรคลดลงเมื่อกลีบดอกถูกเล็ม เมื่อน้ำหวานถูกกระจายอย่างสม่ำเสมอภายในกลุ่มของดอกไม้ หรือเมื่อปลูกดอกไม้ให้ห่างกันมากขึ้น ดอกไม้ที่มีกลีบเลี้ยงที่ตัดแต่งแล้วจะเห็นการผลิตตัวอ่อนมากขึ้น เช่นเดียวกับพืชที่มีการกระจายน้ำหวานอย่างเท่าเทียมกันมากขึ้น