จิตวิทยาการท่องเที่ยววาระสุดท้ายและการเดินทางครั้งสุดท้าย บาคาร่า

เราจะเอาชนะความขัดแย้งของการท่องเที่ยวแบบมืดได้หรือไม่?

รูปปั้นของเกาะอีสเตอร์เป็นสัญลักษณ์ที่ดูลึกลับ สร้างขึ้นเมื่อ 600 ปีก่อนและยังเป็นเรื่องราวเตือนใจสำหรับยุคปัจจุบัน

เกาะเล็ก ๆ ที่โดดเดี่ยวในแปซิฟิกใต้ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อราปานุยซึ่งเป็นที่ตั้งของชุมชนที่เจริญรุ่งเรืองมากว่า 15,000 คน อย่างไรก็ตามด้วยกระบวนการทีละน้อยที่เรียกว่า "ecocide" ชาวเกาะอีสเตอร์ได้เก็บเกี่ยวทรัพยากรของเกาะมากเกินไปและท้ายที่สุดแล้วพวกเขาเอง ดังที่จาเร็ดไดมอนด์อธิบายไว้ในหนังสือปี 2548 เรื่องการยุบ: "ต้นไม้ค่อยๆน้อยลงเล็กลงและมีความสำคัญน้อยลงเมื่อถึงเวลาที่ต้นอินทผลัมโตเต็มวัยที่ออกผลต้นสุดท้ายถูกตัดต้นปาล์มก็หยุดมีความสำคัญทางเศรษฐกิจไปนานแล้ว ... . คงไม่มีใครสังเกตเห็นความรู้สึกของฝ่ามือเล็กสุดท้าย”

หลักฐานทางโบราณคดีชี้ให้เห็นว่าเพียงไม่กี่ชั่วอายุคนหลังจากการเปลี่ยนแปลงทางสิ่งแวดล้อมนี้ประชากรลดน้อยลงและอารยธรรมล่มสลาย

ผลงานล่าสุดแสดงให้เห็นถึงริ้วรอยของเรื่องนี้ - ว่าโรคในยุโรปอาจมีส่วนทำให้เกาะอีสเตอร์เสียชีวิต และนอกจากนี้ชาว Rapu Nui อาจไม่เสียชีวิตทันทีหลังจากการล่มสลายของสภาพแวดล้อม แต่กลับใช้ชีวิตแบบปรับเปลี่ยนไปอีกสองสามชั่วอายุคนโดยให้อาหารหนูตัวเล็ก ๆ ที่มารบกวนเกาะ

ประเด็นเหล่านี้ยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ แต่บทเรียนที่ใหญ่กว่ายังคงชัดเจน: มนุษย์สามารถทำลายทรัพยากรสิ่งแวดล้อมที่ จำกัด ซึ่งชีวิตของเราพึ่งพาได้